In deze uitgave van het supportersmagazine van Feyenoord welke op vrijdag 6 november verschijnt: – Een voorwoord van voorzitter Remco Ravenhorst – Een interview met George Johnston – Stefan Timmermans geniet van de hechte band tussen Diergaarde Blijdorp en zijn geliefde Feyenoord – Ignacio Ostertag support Feyenoord op 11.500 kilometer van De Kuip – Terug naar de bekerfinale in 1980 – De kunstuiting van een Kalou – Interview met Maarten van Holstein, manager supporterszaken – Europese uitwedstrijden in beeld – Bill Julian, de eerste trainer van Feyenoord – Interview met de eigenaren van Protex Marine & Industry Oils BV – Ron Zijlstra, 30 jaar Stadion Sport Nieuws – Interview met Guus Baars van Feyenoord 018
En nog veel meer gave supporter items en verhalen over Feyenoord. Wil je Hand in Hand automatisch ontvangen? Klik hier en word lid!
Op 9 september 1970 won Feyenoord de Wereldbeker. Voor supporters is er niks mooier dan met gewonnen prijzen van je club op de foto te gaan. De Wereldbeker, de UEFA-cup, de KNVB-beker, de schaal van het landskampioenschap, de zilveren bal of de Europacup 1. Maar misschien zijn er ook wel supporters op de foto geweest met de Maspalomas Cup?
Ben jij met een trofee op de foto geweest? Stuur hem dan in hoge resolutie naar [email protected] en wie weet drukken wij hem af in de oktober editie van ons magazine Hand in Hand.
Foto: Sem Meulstee tijdens een fotosessie van De Feijenoorder in De Kuip met de UEFA-Cup
6 mei blijft een speciale dag voor de Feyenoord supporter. Feyenoord won als eerste Nederlandse voetbalploeg de Europacup van Celtic. Menig supporter zal als hij kijkt naar de beelden en foto’s beamen dat hij er graag bij had willen zijn. We kregen een ingezonden verhaal van een supporter die in Milaan was op 12-jarige leeftijd. Samen met zijn vader, ooms en neef. Wat een belevenis!
Door die behaalde winst keek deze supporter ook in de KUIP mee hoe zijn club op 9 september 1970, in aanwezigheid van Koningin Juliana en Prins Bernhard, de wereldbeker won van Estudiantes de La Plata.
In de feestvreugde en ondeugendheid van een 12-jarige na deze overwinning wilde hij een blijvende herinnering aan deze uitmuntende prestatie overhouden. Bij een willekeurige Feyenoord suppoost heeft hij na afloop van de wedstrijd een stadion PET “tijdelijk geleend”.
Nu, 50 jaar later heeft deze supporter de wens en behoefte om dit museumstuk terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar of familie van deze suppoost: D.P. Haage, met CAP nummer 92. En uiteraard met zijn oprechte excuses voor het lenen van de pet…
Zegt de naam D.P. Haage je meer? Neem dan contact op via [email protected]
Weekend op weekend zijn ze te vinden in de voetbalstadions en langs de amateurvelden. Fotografen die niet het spelletje in beeld willen brengen, maar vooral de passie en emotie die dat spelletje bij zoveel verschillende mensen weet los te maken. Fotografen die vastleggen wat voetbal met mensen doet, van spelers tot supporters. Wie zijn ze? En waar komt hun eigen passie vandaan? Wij stellen ze aan jullie voor, met in deze eerste editie Peter Paul Klapwijk. Molenaar en fanatiek supporter van Feyenoord en Luton Town.
“Een borrelend vat vol ideeën. Iemand die overal en altijd op zoek is naar iets nieuws. Ik neem geen genoegen met iets dat niet goed genoeg is. Eigenwijs ook”, is ruim twee jaar gelelden het antwoord dat Klapwijk geeft op de vraag wie hij ziet wanneer hij in de spiegel kijkt. Na nog niet zo lang met hem aan de praat te zijn via FaceTime is dat ook wie ik zie op mijn beeldscherm. Iemand die enthousiast kan vertellen over wat hij mooi vindt. En dat zijn nogal een aantal dingen. Wanneer je op internet naar hem zoekt zal je de term ‘duizendpoot’ tegenkomen. Een titel die hem absoluut past. Wanneer ik Peter Paul zijn profiel op Instagram bekijk zie ik het profiel van die duizendpoot. Molens (zo ook die waar hij zelf in woont en leeft), natuurfotografie en wat vooral mijn aandacht weet te trekken: Voetbalsupporters! Vuurwerk, passie en beleving. Met bij voorkeur een groothoeklens doet hij dat volledig in eigen stijl.
‘Mensenmens’
Maar wanneer ik dat profiel bekijk zie ik vooral ‘de mens’. Ppkhm (Peter Paul Klapwijk Hoge Molen), zoals Peter Paul Klapwijk zijn pseudoniem op Instagram luidt, brengt mensen in beeld. Toeristen rond de molen waar hij woont (in Kinderdijk), fanatieke voetbalsupporters in de Kuip van zijn favoriete Feyenoord of Engelse voetbalsupporters bij Luton Town. Met daarbij vaak prachtige verhalen. Verhalen over de mensen die hij in beeld brengt. Peter Paul is een ‘mensen-mens’.
Dat laatste zie ik wanneer hij ook interesse in mij toont. Ik studeer journalistiek. Peter Paul heeft aan de School voor Journalistiek gestudeerd. Daar begint dan ook zijn verhaal. We praten over enkele verschillen tussen vroeger en nu, en over het interviewen van mensen. Dat was vroeger niet zijn favoriete bezigheid in de opleiding. “Ik stotterde. Dan is interviewen echt een kwelling. Fotograferen was veel leuker..” Maar Peter Paul zou na zijn opleiding dus vooral aan de slag gaan met waar hij altijd goed in is geweest: Fotograferen en schrijven. Hij werkte uiteindelijk als freelance fotograaf, maar bracht ook twee boeken uit. Ook over mensen. De boeken waren de reden om een eigen uitgeverij op te richten. Een boek over scheepskoks in de Rotterdamse haven werd de basis voor een TV-serie Koken op Zee .
De Zwerver. Voetbalvereniging in Kinderdijk.
Feyenoord
Klapwijk komt uit een echte Rotterdamse familie. Hij wordt door zijn vader dan ook al op jonge leeftijd meegenomen naar Feyenoord. De Kuip zal zijn stadion worden, en Feyenoord zijn club. Daar begon het fotograferen voor hem pas jaren later. In zijn jonge jaren volgde hij vooral de club. “Een camera zit alleen maar in de weg van de beleving. Je ziet een wedstrijd heel anders wanneer je fotografeert. Dan zie je de wedstrijd eigenlijk letterlijk door je lens. Afgeleid door het beeld waar je als fotograaf naar op zoek bent. ”
Uiteindelijk wil Peter Paul jaren later toch graag zijn Feyenoord fotograferen. Dat zijn niet alleen de elf spelers, maar ook die duizenden mensen met dat ‘Feyenoord gevoel’, zoals Peter Paul dat gevoel zelf noemt. Dat begon met een fotoserie voor FSV/de Feijenoorder, het magazine voor supporters. In de serie “De Business Unit” bracht hij dat Feyenoord gevoel in het zakelijk gedeelte in beeld. Ik kijk even vertwijfelend voor me uit wanneer ik dat hoor. “In de business units?”, vraag ik. “Ja zeker”, zegt hij. “Geloof me, daar zijn mensen net zo fanatiek.”
Peter Paul: “Het Feyenoord gevoel in de business units. Op de stoel oud-speler Frans van der Heide. Achter het glas keeperstrainer en wedstrijd-analist Khalid Benlahsen. Frans zit altijd op die stoel, in de unit van Nirint. Een unit van een bedrijf vol liefde voor de club. Frans was vroeger de jeugdtrainer van Khalid.”
Wat snel opvalt is dat Peter Paul ook in zijn fotografie bij Feyenoord vooral de mensen rondom de sport in beeld brengt, waarbij het verhaal achter die mensen centraal lijkt te staan. Met die verhalen weet hij meestal ook een gevoelige snaar te raken.
Peter Paul: “Elk jaar bezoekt de selectie van Feyenoord het Sophia Kinderziekenhuis. Werkelijk ongelooflijk om te zien wat dat doet met de kinderen en hun ouders, maar vooral ook met de spelers. Robin van Persie is een man van de club die snapt hoe belangrijk Feyenoord is voor mensen. Dat heb ik die middag met kippenvel op mijn armen bekeken.” Peter Paul: “Leo is een bekende Feyenoordsupporter. Hij heeft maar één been, maar dat zou je niet zeggen. Hij is er altijd. En overal. Ik heb hem gevraagd of ik hem op één been mocht fotograferen. Iedereen bekijkt hem altijd als de man in de scootmobiel, maar hij is natuurlijk gewoon Leo. Dat hij maar één been heeft is eigenlijk een bijzaak. Dit is Leo, en o ja, zijn scootmobiel. Maar wel in die volgorde.” Peter Paul: “Supporters met spandoeken. Dit is John uit Ter Aar. Komt al vijftig jaar in de Kuip. Spandoek met handtekening van Toornstra. Ook uit Ter Aar. John had vroeger verkering met de ex-schoonmoeder van Jens. Ook uit Ter Aar, maar voor de verkeerde club. Dus einde verkering. Uiteraard.” Peter Paul: “Het begin van een nieuwe serie. De supporters op de vakken. Op Vak W staan vader Jeroen en zoon Delano. Die zijn een aantal seizoenen geleden begonnen met snippers te gooien tijdens de opkomst van de spelers. Dat leverde flink commentaar op van de clubleiding. Zou de goten verstoppen. Nu delen ze handen snippers uit op het vak. Delano telt af en dan gooit een grote groep supporters een wolk snippers in de lucht. De Snipper Hooligans.” Peter Paul: “Feyenoord-FC Den Haag is traditioneel een wedstrijd waarbij patiënten van het Sophia kinderziekenhuis worden uitgenodigd. Die zitten dan onder het uitvak. Den Haag supporters zijn begonnen knuffels in te zamelen en gooien die dan in de 12e minuut naar beneden. Onder applaus van de rest van het stadion. Dit was voor die actie. Feyenoord scoort in de zesde minuut. Kijk naar het gezicht van het meisje en haar broertje daarnaast. De gezichten van hun ouders. Even niet meer ziek of zorgen. Ik ga al jaren naar De Kuip. Maar dit is dus waarom. De liefde voor een club die uit de ogen straalt.”
Voor FSV/de Feijenoorder en het clubblad Hand in Hand fotografeerde Peter Paul supporters en spelers. Dat deed hij volledig in eigen stijl. “Jens Toornstra was de eerste speler die ik portretteerde op de vakken. Een seriematige aanpak, want voor elke editie van de Hand in Hand worden spelers geïnterviewd. Ik wilde ze op de vakken, want daar zitten wij normaal en we zijn een supportersblad. De blauwe kuipstoelen en de rode trap zijn een vast onderdeel van de compositie. Marco Senesi fotografeerde ik met een relatie naar Argentinië. Na een oproep op de socials van FSV/de Feijenoorder vonden we een Argentijnse Rotterdammer. In shirt. Met Feyenoord vlag. Senesi vond het prachtig om hem te ontmoeten.” Ook voor Leroy Fer had Peter Paul zelf een idee bedacht: “Leroy Fer was geschorst tijdens Feyenoord-Young Boys. Hij bekeek de wedstrijd vanaf Vak S. Met zijn rode muts. Ik heb via Feyenoord Pers kunnen regelen dat ik hem voor de serie weer op S mocht fotograferen. Met die rode muts.”
Maar ook in het heetst van de strijd brengt Peter Paul fanatieke Feyenoorders in beeld. In de bizarre tijd die we momenteel doormaken mist ook hij de kameraadschap in de Kuip. “Op mijn bureaublad staat de foto van Vak X met het spandoek over de Kuip. Nu, in het Corona tijdperk, kijk ik vooral naar de gezichten van de kameraden op vak X. Samen zingend, schouder aan schouder. Hand in hand, kameraden. Hoe lang voordat dat weer kan. Het is gek om te kijken naar een wereld die was, terwijl je niet zeker weet of dat ooit nog terugkomt.”
Peter Paul: Hier sta ik op het natte, gladde hek van Vak S. Vastgehouden door supporters. Ik wilde vooral de handen van de supporters die samen het doek omlaag trekken. De saamhorigheid. Het doek is natuurlijk een hoogtepunt. Feyenoord-NAC. Dick, De Rattenvanger van Zuid.
Luton Town
“Rond 2000 ontmoette ik Paul Ballantyne op korenmolen de Distilleerketel in Rotterdam, waar ik toen één van de molenaars was. Die bleek met vriend Andrew de volgende dag naar Feyenoord-PSV te willen gaan, maar had kaarten voor een familievak. Die wisten we om te ruilen voor Vak X, waar ik toen zat. Briljante wedstrijd met een nooit verwacht resultaat. Dus hele goede sfeer. Die jongens waren op slag Feyenoord supporter. Paul nodigde me uit om naar Luton Town te komen kijken. Die club was voor mij ook liefde op het eerste gezicht. Genaaid door een op geld beluste eigenaar, genaaid door de FA en de Football League door punten in mindering. Daardoor degradeerden ze zelfs uit de Football League.
Peter Paul: “The Bricklayers Arms. Onze vaste Luton kroeg. Op de avond dat Luton kampioen wordt van League One en dus Back to Back promotion afdwingt. De clubleiding zingt en drinkt. Volle bak emotie en passie voor een club. Een club van supporters, voor supporters, door supporters. Eén van mijn dierbaarste foto’s. Dit is wat voetbal is. Of zou moeten zijn. In het midden, hoofd gelukzalig omhoog gericht, Gary Sweet. CEO Luton Town FC.
Dat bracht een supporters revolutie te weeg. De supporters hebben de club overgenomen. Het beleid van de Board en de Supporters Trust is voor mij een voorbeeld van hoe het zou moeten. Als Feyenoord supporter ben ik daar jaloers op. De club is echt van de supporters. De CEO van de club, Gary Sweet, het bestuur van de club. Ze zijn allemaal afkomstig uit de schare supporters. Allemaal liefde voor de club, die snappen wat de club betekent voor supporters omdat ze dat zelf ook zijn.
Ik ga al jaren naar Luton. Eerst met mijn zoon Rik, nu met een aantal vrienden. De Rotterdam Hatters. Zo hebben we de club zien promoveren naar League Two, daarna naar League One en het jaar daarop gelijk naar the Championship. Wat een strijd, wat een vreugde, wat een club. “Fuck the FA, and the Football League, We are the famous Luton Town. They tried to kill us off, but we’re not soft. We are the famous Luton Town.”
Duizendpoot en mensenmens
Peter Paul Klapwijk, duizendpoot maar toch vooral mensen-mens. Molenaar en fanatiek supporter van Feyenoord met een liefde voor Luton Town. Een vader van vier kinderen, wie hij zijn passie voor Feyenoord en voetbal in ieder geval al heeft doorgegeven.
Inleiding “Jóóózsef, Jóóóóózsef!” Iedere Feyenoord-supporter van 35 jaar en ouder kan zich de beelden nog voor de geest halen. Na de gewonnen bekerfinale tegen FC Volendam, op 25 mei precies 25 jaar geleden, neemt József Kiprich afscheid van zíjn supporters. De Hongaarse aanvaller gaat op de schouders van zijn medespelers en krijgt een lange ereronde door De Kuip, waar hij dankzij zijn belangrijke doelpunten en sympathieke uitstraling uitgroeide tot een held. Talloze malen scandeert Het Legioen zijn naam, terwijl hij maar enige minuten meespeelde in de finale. De Tovenaar van Tatábanya is zichtbaar ontroerd en ook talloze supporters op de tribune houden het niet droog. Een kwart eeuw later is de Hongaar nog steeds mateloos populair in Rotterdam. Hoe komt dat toch?
De Feijenoorder dook in het leven en de carrière van József Kiprich. Redacteuren van supportersmagazine Hand in Hand startten een zoektocht naar de Hongaar, die de laatste jaren nauwelijks meer in de publiciteit trad en een teruggetrokken bestaan leidt in zijn geboorteplaats Tatábanya. Uiteindelijk lukte het om de ultieme Feyenoord-cultheld over te halen om nog eenmaal te keren naar de plek waar hij hóórt: De Kuip. Op 25 april zou József eregast zijn tijdens de wedstrijd Feyenoord-FC Groningen, de club waartegen Feyenoord in 1993 na negen jaar wachten landskampioen werd. Hoe toepasselijk! Helaas gooide de coronacrisis roet in het eten. Maar de Kiprich Special kwam toch.
Kiprich Special Met trots presenteert De Feijenoorder begin mei veertig pagina’s rood-wit liefdewerk over het leven en de carrière van József Kiprich. Na de Specials over Henk Schouten, Cor van der Gijp en Gerard Meijer een clubicoon van een recentere periode. Iets om naar uit te kijken in deze vervelende periode.
De Special over de Tovenaar van Tatabánya is niet zomaar
gekozen door de redactie van Hand in Hand. Kiprich is nog steeds onwijs
populair onder de aanhang van Feyenoord. In de Special staan verhalen, columns,
gedichten en foto’s van bijzondere momenten van de Tovenaar van Tatabánya,
zoals het stifje in de kampioenswedstrijd tegen Groningen, de sleepbeweging in
Maastricht en het binnenschuiven van een penalty tegen PSV meteen na een
invalsbeurt, zonder noemenswaardige warming-up.
Naast de vaste medewerkers van supportersmagazine Hand in
Hand werkten ook VI-redacteur Iwan van Duren, bestsellerauteur Michel van
Egmond (‘Gijp’, ‘Kieft’) en Berne van Leeuwen, schrijver van de biografie van József
Kiprich en het nieuwe boek ‘Dit is De Kuip’, mee aan de Special.
Daarnaast komen oud-medespelers als Gaston Taument, John de Wolf, Ruud Heus, Ulrich van Gobbel, John Metgod, Arnold Scholten, Regi Blinker en Theo Lucius aan het woord over hun voormalig medespeler én zijn oude trainer, Willem van Hanegem.
Citaat uit het artikel van Michel van Egmond: “Het Feyenoord van nu lijkt in niets meer op het Feyenoord van toen, en voetballers als József Kiprich worden allang niet meer gemaakt. Maar één ding is nooit veranderd: nog steeds is alleen al het noemen van zijn naam genoeg om De Kuip koude rillingen te bezorgen”.
Citaat uit het artikel van Iwan van Duren: De VI-journalist herinnert het zich nog goed als we hem vragen naar die dagen in Tatabánya. “Vooral dat hij bij de vraag naar zijn mooiste moment, niet één moment noemde waarin hijzelf glorieerde. Niet het doelpunt tegen Tottenham, geen Groningen. Niet de pass in Eindhoven op Henk Fraser in de halve finale van de KNVB beker. Nee, het ging over iets waaraan Feyenoord-supporters waarschijnlijk ook als eerste denken als je vraagt naar hun liefde voor de club. ‘Het mooiste is de supporters en het stadion. De viering. Dat is samen. Feyenoord is het stadion en de supporters’, en József vouwde zijn handen daarbij ineen. Alleen dat antwoord zegt eigenlijk al veel over hem en de liefde van het Legioen. Hij is de man die ook al veertig jaar naast je zou kunnen zitten op de tribune. Het was even zoeken naar hem, maar het was het helemaal waard.”
Citaat uit het artikel met Willem van Hanegem: “Iedereen was ook gek van hem”, zegt Willem weer met een glimlach op zijn gezicht. “Hij liep dan wel op een manier zoals een oude opa loopt, maar hij was snel! Dat zie je bij het eerste doelpunt tegen Groningen-uit, die kampioenswedstrijd. Daar komt hij van de middellijn, met die gozer achter hem, met de bal aan zijn voet en die gozer wil hem nog vastpakken ook, maar hij was gewoon te snel.”
Fotomateriaal Voor de Special is er gebruik gemaakt van uniek fotomateriaal van onder meer ANP/Hollandse Hoogte, Pro Shots en de archieven van Feyenoord-fotografen Piet Bouts, John de Pater en Peter Paul Klapwijk.
Leden van De Feijenoorder De Kiprich Special valt omstreeks 8 mei 2020 (precies achttien jaar na het winnen van de UEFA Cup!) bij de ruim 16.000 leden van De Feijenoorder op de deurmat. Nog geen lid? Klik hier en sluit je aan bij de supportesvereniging. We sturen de Kiprich special dan na. De Special is tevens vanaf dinsdag 5 mei los te koop voor €5,95 te koop in de webshop van De Feijenoorder.
Uitgeverij special: Trichis Pagina’s: 40 Afmeting: A4-staand Illustraties: met illustraties
Interview met József Kiprich
Wij spraken de Tovenaar van Tatabánya vorige week in de studio van Rijnmond Sport samen met zijn zoon Dani.
De Hongaar speelde 25 jaar geleden zijn laatste wedstrijd in De Kuip, maar is nog altijd zeer geliefd in Rotterdam. Ook Feyenoord zit nog steeds diep in het hart van Kiprich en zijn familie. Geniet van een van de grootste culthelden die Feyenoord ooit gekend heeft!
Interview met Kiprich in de studio van RTV Rijnmond
De Feijenoorder en Trichis hebben deze week het
contract voor het magazine Hand in Hand verlengd. Hierdoor geeft Trichis de
aankomende 3 jaar het magazine Hand in Hand uit. Naast het uitbrengen van het
magazine 10x per seizoen verzorgt Trichis ook de jaarlijkse special over een
oud-Feyenoorder. De Feijenoorder is content met de verlenging waardoor de
continuïteit en de kwaliteit van het magazine blijft gewaarborgd.
Magazine Hand in Hand
In het magazine Hand in Hand zijn fantastische
achtergrondverhalen te lezen over onze mooie club. Verhalen over de rijke
clubhistorie worden afgewisseld met interviews, columns, foto’s en interessante
feiten en wetenswaardigheden. De redactie van Hand in Hand bestaat voor 100%
uit vrijwilligers. Door supporters voor supporters. Leden (30 euro
lidmaatschap) van De Feijenoorder ontvangen het magazine automatisch. Nog
geen lid maar wil je ook Hand in Hand ontvangen? Klik hier en sluit je aan bij
de officiële Feyenoord supportersvereniging.
Reactie Remco Ravenhorst voorzitter van FSV De
Feijenoorder
‘We zijn terecht gekomen in een onzekere tijd. Voetbal is op
dit moment niet belangrijk, het is een ieders gezondheid die telt. Met de
vereniging proberen we zo goed als dat gaat door te gaan. Dat doen we
bijvoorbeeld door nu het contract met uitgever Trichis te verlengen. Dat we
juist in deze moeilijke tijd tot overeenstemming zijn gekomen tekent de goede en
prettige samenwerking.
De Hand in Hand is een belangrijk onderdeel van de vereniging. Wat ik er zo tof
aan vind is dat het echt een supportersmagazine is, met leuke artikelen, interviews
of foto’s van de sfeeracties. Ondanks dat er nu even geen voetbal is gaan we door
met het uitgeven van ons blad. Zo bieden we de leden een stukje afleiding en
vermaak, Feyenoord is niet weg te krijgen.
In mei komen we, naast de Hand in Hand, met de jaarlijkse
special, dit keer over József Kiprich. Het is wederom een waanzinnig collectors
item geworden. Of het nu de vormgeving is door Trichis, of het vele werk van de
redactie, zo’n special is zoveel meer dan een paar pagina´s papier. Wie het
ontvangt zal het herkennen, ook dit is wat Feyenoord mooi maakt.
De contractverlenging zorgt ervoor dat we ook de komende
jaren de kans krijgen om hier een goed vervolg aan te geven.’
Reactie Jan Laban directeur Trichis
‘Wij zijn er trots op om ons steentje te kunnen bijdragen aan het mooie werk van De Feijenoorder. Juist in deze tijd is het belangrijk om samenwerkingsverbanden als deze te kunnen continueren. Hand in Hand is de laatste jaren gegroeid naar een heel stabiele titel in Feyenoord-kringen. De onbevangen, onafhankelijke blik van de supportersvereniging lees en zie je terug in het magazine. En dat weten niet alleen de lezers, maar ook de adverteerders te waarderen. Met veel plezier zetten we de komende drie jaar ons beste beentje voor!’
Inleiding “Jóóózsef, Jóóóóózsef!” Iedere Feyenoord-supporter van 35 jaar en ouder kan zich de beelden nog voor de geest halen. Na de gewonnen bekerfinale tegen FC Volendam, op 25 mei precies 25 jaar geleden, neemt József Kiprich afscheid van zíjn supporters. De Hongaarse aanvaller gaat op de schouders van zijn medespelers en krijgt een lange ereronde door De Kuip, waar hij dankzij zijn belangrijke doelpunten en sympathieke uitstraling uitgroeide tot een held. Talloze malen scandeert Het Legioen zijn naam, terwijl hij maar enige minuten meespeelde in de finale. De Tovenaar van Tatábanya is zichtbaar ontroerd en ook talloze supporters op de tribune houden het niet droog. Een kwart eeuw later is de Hongaar nog steeds mateloos populair in Rotterdam. Hoe komt dat toch?
De Feijenoorder dook in het leven en de carrière van József Kiprich. Redacteuren van supportersmagazine Hand in Hand startten een zoektocht naar de Hongaar, die de laatste jaren nauwelijks meer in de publiciteit trad en een teruggetrokken bestaan leidt in zijn geboorteplaats Tatábanya. Uiteindelijk lukte het om de ultieme Feyenoord-cultheld over te halen om nog eenmaal te keren naar de plek waar hij hóórt: De Kuip. Op 25 april zou József eregast zijn tijdens de wedstrijd Feyenoord-FC Groningen, de club waartegen Feyenoord in 1993 na negen jaar wachten landskampioen werd. Hoe toepasselijk! Helaas gooide de coronacrisis roet in het eten. Maar de Kiprich Special kwam toch.
Kiprich Special Met trots presenteert De Feijenoorder begin mei veertig pagina’s rood-wit liefdewerk over het leven en de carrière van József Kiprich. Na de Specials over Henk Schouten, Cor van der Gijp en Gerard Meijer een clubicoon van een recentere periode. Iets om naar uit te kijken in deze vervelende periode.
De Special over de Tovenaar van Tatabánya is niet zomaar
gekozen door de redactie van Hand in Hand. Kiprich is nog steeds onwijs
populair onder de aanhang van Feyenoord. In de Special staan verhalen, columns,
gedichten en foto’s van bijzondere momenten van de Tovenaar van Tatabánya,
zoals het stifje in de kampioenswedstrijd tegen Groningen, de sleepbeweging in
Maastricht en het binnenschuiven van een penalty tegen PSV meteen na een
invalsbeurt, zonder noemenswaardige warming-up.
Naast de vaste medewerkers van supportersmagazine Hand in
Hand werkten ook VI-redacteur Iwan van Duren, bestsellerauteur Michel van
Egmond (‘Gijp’, ‘Kieft’) en Berne van Leeuwen, schrijver van de biografie van József
Kiprich en het nieuwe boek ‘Dit is De Kuip’, mee aan de Special.
Daarnaast komen oud-medespelers als Gaston Taument, John de Wolf, Ruud Heus, Ulrich van Gobbel, John Metgod, Arnold Scholten, Regi Blinker en Theo Lucius aan het woord over hun voormalig medespeler én zijn oude trainer, Willem van Hanegem.
Citaat uit het artikel van Michel van Egmond: “Het Feyenoord van nu lijkt in niets meer op het Feyenoord van toen, en voetballers als József Kiprich worden allang niet meer gemaakt. Maar één ding is nooit veranderd: nog steeds is alleen al het noemen van zijn naam genoeg om De Kuip koude rillingen te bezorgen”.
Citaat uit het artikel van Iwan van Duren: De VI-journalist herinnert het zich nog goed als we hem vragen naar die dagen in Tatabánya. “Vooral dat hij bij de vraag naar zijn mooiste moment, niet één moment noemde waarin hijzelf glorieerde. Niet het doelpunt tegen Tottenham, geen Groningen. Niet de pass in Eindhoven op Henk Fraser in de halve finale van de KNVB beker. Nee, het ging over iets waaraan Feyenoord-supporters waarschijnlijk ook als eerste denken als je vraagt naar hun liefde voor de club. ‘Het mooiste is de supporters en het stadion. De viering. Dat is samen. Feyenoord is het stadion en de supporters’, en József vouwde zijn handen daarbij ineen. Alleen dat antwoord zegt eigenlijk al veel over hem en de liefde van het Legioen. Hij is de man die ook al veertig jaar naast je zou kunnen zitten op de tribune. Het was even zoeken naar hem, maar het was het helemaal waard.”
Citaat uit het artikel met Willem van Hanegem: “Iedereen was ook gek van hem”, zegt Willem weer met een glimlach op zijn gezicht. “Hij liep dan wel op een manier zoals een oude opa loopt, maar hij was snel! Dat zie je bij het eerste doelpunt tegen Groningen-uit, die kampioenswedstrijd. Daar komt hij van de middellijn, met die gozer achter hem, met de bal aan zijn voet en die gozer wil hem nog vastpakken ook, maar hij was gewoon te snel.”
Fotomateriaal Voor de Special is er gebruik gemaakt van uniek fotomateriaal van onder meer ANP/Hollandse Hoogte, Pro Shots en de archieven van Feyenoord-fotografen Piet Bouts, John de Pater en Peter Paul Klapwijk.
Leden van De Feijenoorder De Kiprich Special valt omstreeks 8 mei 2020 (precies achttien jaar na het winnen van de UEFA Cup!) bij de ruim 16.000 leden van De Feijenoorder op de deurmat. Nog geen lid? Klik hier en sluit je aan bij de supportesvereniging. We sturen de Kiprich special dan na. De Special is tevens vanaf dinsdag 5 mei los te koop voor €5,95 te koop in de webshop van De Feijenoorder.
Uitgeverij special: Trichis Pagina’s: 40 Afmeting: A4-staand Illustraties: met illustraties
Over Stadion Feijenoord zijn in het verleden diverse boeken gepubliceerd. Maar het nu verschenen ‘dit is De Kuip’ mag uniek worden genoemd. Niet eerder werd ons stadion zo gedetailleerd en liefdevol vastgelegd, in tekst én beeld. De Feyenoord-supporters Patrick Janssen en Berne van Leeuwen hebben er samen met uitgever Trichis een prachtig boek van gemaakt.
‘Dit is De Kuip. Icoon aan de Maas’ luidt de titel voluit. Het boek leest als een hartstochtelijke liefdesverklaring aan ons stadion. En zo moet het ook worden gezien, geven de makers aan: als een ode. Dat begint al direct op de openingspagina. “Met veel liefde willen wij dit boek opdragen aan De Kuip. Het stadion dat ons zoveel heeft gegeven en dat nog steeds doet. Waarmee we lief en leed delen. Waar we grote triomfen vierden en door diepe dalen gingen. Waar generaties Feyenoorders zijn grootgebracht. Daar waar het voelt als thuiskomen. Geen plek ter wereld is meer Feyenoord dan hier.”
Hiermee is de toon voor de rest van het boek gezet. In fraaie, meeslepende teksten wordt het stadion als het ware tot op het bot ontleed. Van het voorplein, tot de overkapping, de lichtmasten en de kuipstoeltjes: alles wordt belicht en uitgediept. Berne weet het Kuip-gevoel op een treffende manier onder woorden te brengen.
Lust voor het oog
En dan de foto’s van Patrick: die zijn een lust voor het oog. De liefde voor het stadion druipt van de beelden af. We zien de trappen aan de buitenkant, de lichtval, de staalconstructie die de betonnen tribunes draagt; De Kuip in de winter, de zomer en de lente. Niet in platte, rechttoe rechtaan foto’s, maar in beelden waaruit hetzelfde gevoel spreekt als uit de teksten. Alleen als je oprecht van De Kuip houdt, kan je een boek als dit maken. Je moet het zien, voelen, ervaren en beleven. Wat knap is, is dat Berne en Patrick voor het maken van dit boek een stapje terug hebben gedaan, een beetje afstand hebben genomen, om de schoonheid van De Kuip te kunnen duiden. Want wat maakt het stadion nu eigenlijk zo bijzonder? En wat heeft De Kuip dat andere stadions niet hebben? Het is allemaal te zien en te lezen in dit boek, dat voor vaste stadionbezoekers een groot feest van herkenning is.
Een pláátje
Bijzonder is dat Patrick Janssen en Berne van Leeuwen zich strikt hebben weten te beperken tot een liefdesverklaring. De Kuip wordt in zijn voortbestaan bedreigd. Maar nergens in het boek wordt het zuur, kritisch of negatief. De liefde voor het stadion en de bejubelde schoonheid van De Kuip blijven tot de laatste pagina allesbepalend. Daardoor wint het boek alleen maar aan kracht. Hoezeer De Kuip velen aan het hart gaat, blijkt wel uit het aantal voorinschrijvingen. Ruim 1500 supporters besloten het boek al te kopen toen het nog moest worden gemaakt. Menig uitgever is jaloers op zulke aantallen. Nu het boek eenmaal is gedrukt, zal geen van de voorintekenaars teleurgesteld zijn. Het is een plaatje geworden, in alle opzichten.
Het boek is vanaf nu te koop in de webshop van De Feijenoorder. Klik hier om het boek direct te bestellen.
Taal: Nederlands Bindwijze: Hardcover Afmetingen: 27,7 x 22,6 x 2,6 cm Aantal pagina’s: 200 pagina’s Illustraties: Met illustraties
Oud-Feyenoorder Thomas
Buffel heeft een moeilijke tijd achter de rug. In 2017 overleed zijn vrouw
Stephanie en bleef hij alleen achter met zijn twee zoontjes Fausto en Maceo. In
2019 is hij helemaal gestopt met voetbal na een schitterende carrière.
Inmiddels lacht het leven hem weer toe, heeft hij een nieuwe vriendin en samen
hebben ze een derde zoontje Lionel. Thomas pakt het leven weer op en heeft ook
zijn zolder opgeruimd. Dat leidt tot een mooie actie voor leden van
supportersvereniging De Feijenoorder!
Tekst Fedor Vogel, Foto’s: Thomas Buffel, Piet Bouts Archief
Allereerst Thomas, hoe
gaat het nu met je na de moeilijke jaren?
“Het gaat nu vrij goed.
Via de jongens op school heb ik een nieuwe vriendin leren kennen. Zij, Annabel,
deed de speciale zorg op school van de tweeling. Van het een komt het ander, we
raakten wat vaker in gesprek en kregen een relatie. Dat hebben we rustig een
kans gegeven. Die jonge bengels vinden het ook fijn en na een tijdje hebben
Annabel en ik samen een kindje gekregen. We hebben nu dus drie jongens in huis,
waarvan Lionel nu 11 maanden is. Op 15 april wordt hij één jaar. Annabel werkt
op de kleuterklassen op school met kinderen die speciale zorg en ondersteuning
nodig hebben. Dat was natuurlijk ook het geval bij mijn twee zoons toen hun
moeder overleed. Annabel heeft dus eerst mijn zoons goed leren kennen, maar
uiteindelijk hebben wij elkaar ook gevonden.”
Je bent inmiddels ook
gestopt met voetballen. Doe je al iets anders?
“Na 20 jaar vond ik het
mooi geweest, ik heb een best pittige voetbalcarrière achter de rug. Ik was
daardoor ook veel weg van huis. Ik heb, mede ook door de thuissituatie, wel
even tijd nodig gehad om op adem te komen. Er zijn de afgelopen periode veel
dingen blijven liggen en die ben ik eerst gaan oppakken. Daarbij hoort ook het
opruimen van persoonlijke spullen. Daarnaast is er dus onze prille relatie waar
we ook tijd voor willen maken. Ik kom zelf oorspronkelijk uit West-Vlaanderen
en ik wilde daar misschien wel terug naartoe. Annabel komt hier uit ’t
Hasseltse en wil graag hier in Belgisch Limburg blijven. Dat bekijken we nu, ik
vind dat eigenlijk prima. Misschien dat we in de toekomst kijken naar een mooi
vakantiehuis in de buurt van de kust nabij Brugge. Wat nieuw werk betreft was
een nieuwe job in de afgelopen tijd moeilijk te regelen. Maar eind augustus
werd ik gebeld door Jacky Matthijsen, hij was bondscoach van de Jonge Duivels,
het Belgisch Elftal onder 19. Of ik mee wilde assisteren met de jonge spelers
richting het eindtoernooi. Ik heb een drietal stages gedaan en een
kwalificatieronde meegemaakt. Het is goed gegaan. Zo ben ik ook opgemerkt door
bondscoach Martinez van de Rode Duivels, er is natuurlijk veel onderling
overleg tussen alle coaches. Toen de assistent van Jacky Matthijsen opstapte,
ben ik gevraagd door te schuiven en assistent te worden van de beloftes van
België onder 21. Nu ligt al het voetbal een beetje stil vanwege de
coronacrisis, maar dit is voor mij een hele fijne op stap om in het voetbal
actief en werkzaam te blijven. Het landenvoetbal is niet te intensief qua
tijdsinspanning en zo kan ik kijken of het fulltime trainerschap me boeit. Ik
vind het erg mooi dat ik het nu allemaal kan combineren.”
Volg je Feyenoord nog?
“Absoluut! Ik heb in Rotterdam mooie tijden gehad. Ik was er kind aan huis, dat vergeet je nooit. Afgelopen jaren had Feyenoord ups en downs. Ik heb genoten van het afscheid van Dirk Kuyt en het kampioenschap. Dit jaar begon het wat moeizamer, maar hebben ze toch echt goede wedstrijden gespeeld. Ik was nog in de Kuip toen Feyenoord tegen Rangers FC speelde. Het is goed om dan iedereen weer te zien. Ik weet nog dat ik de allereerste keer met mijn ouders in de Kuip kwam toen ik 15 jaar was. Ik wilde daar ooit zelf spelen en toen ik 16 was zat ik in de jeugdopleiding van Feyenoord. Het is me gelukt en Feyenoord blijft altijd de club van mijn hart.”
En nu ben je dus aan
het opruimen. Je bent ook al je oude en geruilde shirts tegengekomen…
“Ik heb in die twintig jaar
heel veel shirts geruild. Ik heb niet geteld hoeveel ik er heb, of had. Want in
de loop der jaren heb ik er ook al veel weggegeven voor goede doelen enzo. Ik
had nu nog twee grote bakken vol met shirts. Ik heb daarvan ook een foto gepost
op social media. Trouwens, ik heb ook nog dozen vol met jullie mooie magazine
Hand in Hand!”
Op welk shirt ben je
het meest trots?
“Pas op, niet alle shirts
gaan weg hè. Ik wil er ook wel een paar zelf houden, straks in onze nieuwe
woning zal ik er misschien een paar ingelijst aan de muur hangen. En ik wil ook
wel iets doorgeven aan mijn kroost. Aan hen wat ze er verder later mee doen.
Maar het meest trots ben ik toch wel op de shirts uit mijn periodes bij
Feyenoord, Glasgow Rangers en het nationale team. Maar ook shirts uit de tijd
dat we met KRC Genk Champions League speelden. Ik ben eigenlijk vooral onder de
indruk van de logo’s die op de shirts staan. Het zijn bepaalde instituten
waarvoor ik gespeeld heb en sommige trainers weten dat ook zo goed te
verwoorden. Je moet bloed, zweet en tranen geven voor het logo dat op je shirt
staat. Kijk naar de geschiedenis van die clubs, dat komt allemaal terug in het
logo. Dat maakt nog het meeste indruk op mij en het vervult me met trots dat ik
die shirts heb mogen dragen. Maar ik heb ook schitterende shirts geruild met
spelers van Real Madrid, Juventus, Chelsea en dat soort grote namen. Maar het
mooiste blijven de shirts waar ik zelf in heb gespeeld.”
Kunnen we nog iets doen
met een shirt voor de leden van Supportersvereniging De Feijenoorder?
“Dat lijkt me een erg goed idee! Maar dan wil ik het graag koppelen aan een goed doel. Ik wil een shirt beschikbaar stellen dat de supportersvereniging per opbod kan verkopen aan de hoogste bieder. Dit goudgelen shirt is een heel speciaal shirt, uit seizoen 2003/3004. We hebben het namelijk nooit gedragen. Dit shirt werd namelijk alleen gebruikt voor uitwedstrijden in Europa, en de eerste twee ronden speelde Feyenoord tegen clubs met een grotendeels geel thuisshirt en werd er dus gewoon met het rood-witte shirt gespeeld. In de tweede ronde werden we helaas uitgeschakeld. Maar dat maakt dit shirt niet minder uniek. De opbrengst van dit shirt moet wat mij betreft gaan naar de Dirk Kuyt Foundation. Dat lijkt me prachtig. Ik heb overigens ook nog een Ajax-shirt liggen, dat kreeg ik ooit van een collega bij het nationale elftal. Maar ik vermoed dat zo’n shirt niet veel zal opleveren, haha. Misschien kun je zeggen dat ze die er gratis bij krijgen. Maar zonder gekheid: ik zou het mooi vinden als een van mijn oude shirts een bijdrage zou kunnen leveren aan de Dirk Kuyt Foundation.”
Bieden op het goudgelen shirt van Thomas Buffel kan door een e-mail met je naam, adres en het bedrag te sturen naar [email protected]
De veiling loopt af op 17 april om 11:59 uur. De hoogste bieder ontvangt het shirt. De opbrengst van de veiling gaat naar de Dirk Kuyt Foundation.
Het shirt staat momenteel op: €500,-
Wil je meer interviews lezen vanuit het magazine Hand in Hand maar ben je nog geen lid van De Feijenoorder? Klik hier en sluit je dan nu aan en ontvang het magazine 10x per seizoen automatisch.
Het Corona virus raakt ons allemaal. Van Nederland tot
Argentinië en van Italië tot Australië.
Er zijn in de loop der jaren veel nationaliteiten neergestreken in Rotterdam. Hand in Hand-redacteur Jeroen de Wit heeft, voor het supportersmagazine van april, een elftal samengesteld met per positie en nationaliteit een Feyenoorder. Hij zoekt bij elke speler een foto, maar dan wel één met een supporter zoals jij. Dus sta jij op de foto en wil je deze met ons delen? Dan sta je straks in de Hand in Hand van april. Zet je foto alvast onder deze post en stuur je foto (in een zo hoog mogelijke resolutie) in naar [email protected]
Mis je een speler die zeker niet mag ontbreken en heb je een foto met de desbetreffende speler? Stuur hem dan zeker ook in!
Keeper: Jerzy Dudek – Polen Verdediger: Jorge Acuña – Chili Verdediger: Eric Bottegin – Brazilië Verdediger: Christian Gyan – Ghana Verdediger: Dani Fernandez – Spanje Middenvelder: Thomas Buffel – België Middenvelder: Hossam Ghaly – Egypte Middenvelder: Karim El Ahmadi – Marokko Aanvaller: Julio Cruz – Argentinië Aanvaller: John Guidetti – Zweden Aanvaller: Graziano Pellè – Italië
Trainer/coach: Ronald Koeman – Nederland
Wisselspelers: Keeper: Brad Jones – Australië Verdediger: Karim Saidi – Tunesië Middenvelder: Shinji Ono – Japan Aanvaller: Mike Obiku – Nigeria
