Tekst: Wouter

14 mei 2017, de legendarische dag der dagen, ligt inmiddels bijna drie maanden achter ons. Drie maanden waarin we op een grote rood-witte wolk zaten. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Terwijl er geen week voorbij gaat dat ik niet op YouTube nog even die eerste 40 seconden van Feyenoord-Heracles terugkijk.

Drie maanden waarin de geruchtenmachine harder draaide dan ooit en Feyenoord uiteindelijk zelfs meer geld heeft uitgegeven dan ooit. Drie maanden waarin wij afscheid moesten nemen van een paar helden die voor altijd verbonden zullen zijn aan het kampioenschap. En dan hebben we nog een hele maand voor de boeg waarin de geruchtenmachine geen dag zal stilstaan. Laat het maar gauw voorbij zijn…  Hoe lang is het nog?

Vanaf het moment dat het nieuwe programma bekend werd, staat 13 augustus rood omcirkeld in de agenda. Zondag 22 oktober ook for that matter, maar dat is weer een ander verhaal. Intussen heb ik me een beetje vermaakt met Wimbledon en, ieder zijn ding, de Tour de France. Zodra die waren afgelopen, ging het weer volop kriebelen. Wanneer de laatste renner over de Champs-Élysées is, word ik al onrustig en weet ik dat de aftrap van het nieuwe seizoen niet ver weg kan zijn. Hoe lang nog?

Er zijn in die tussentijd al een paar potjes gevoetbald in Lisse, Putten en Oostenrijk. De Open Dag, ja ik zag hem duizend keren. Zelfs de samenvatting op tv . De presentatie van de thuisshirts, de uitshirts, de vlogs van spelers. Ik heb alles gezien. Zelfs het huwelijk van Jørgensen. Maar hé, hoe lang moeten we nou nog?

Oh ja, en het EK voetbal voor vrouwen. In Nederland nota bene. Het doet me niet veel. “Wanneer gaan we weer ècht voetballen?”, zegt een collega gekscherend. Nog een paar weken volhouden. Nog maar weer een keer de bekende Feyenoord-fansites verversen. Hm, weer geen nieuws.

“We mogen weer”, denk ik als de traditionele openingswedstrijd op het programma staat. Nu begint het helemáál te kriebelen. Terug in De Kuip bedenk ik me ‘De laatste keer dat ik hier de trap afliep, waren we kampioen van Nederland’. Het lijkt nu toch minder lang geleden.

Ineens ben ik die voetballoze maanden vergeten. Nu nog warmdraaien tegen Vitesse op zaterdagavond en dan, na bijna drie maanden mogen we weer… zondagmiddag half drie. Ik kan niet wachten.

---