KuipKriebels: Feyenoord zit in het hart van Jan Boskamp

Jan Boskamp Voetbal Inside

Tekst: Astrid | Foto’s: Astrid + De Feijenoorder

Jan Boskamp, vaste gast bij Veronica Inside en voetbalanalist, ziet de eerste helft tegen FC Emmen met lede ogen aan. Net als de rest van het legioen. Ik vraag hem in de rust wat hij nu tegen het team zou zeggen. “Het tempo moet flink omhoog”, zegt Boskamp vastberaden. “Dan kun je die gasten uit elkaar spelen.” Hierna volgt een uiteenzetting over de verschillende linies en hoe de bal naar voren gespeeld moet worden in zijn ogen.

Feyenoord-hart

Na de theorieles waarbij hij vast in de gaten heeft dat ik al snel moet afhaken, kijkt hij in het rond en zegt dan: “Wat ik de jongens vooral zou zeggen, is dat ze het doen voor die veertigduizend mensen die hier zitten te kijken. Al die mensen die altijd maar komen. Dat moet toch genoeg reden zijn om goed te voetballen?” In zijn stem klinkt boosheid door. Zijn Feyenoord-hart huilt als hij die ploeg ‘daar aan de Maas bij Brienenoord’ zo ongeïnspireerd ziet spelen als in de eerste helft tegen FC Emmen. Het is koud, het is nat en kwart voor vijf is geen fijne aanvangstijd. Toch zit Boskamp er weer. “Feyenoord is mijn ploegie”, zegt hij, terwijl hij met zijn vuist op zijn borst klopt. “Ik zeg altijd dat ik in het buitenland voetbal ga kijken maar hier ga ik naar Feyenoord kijken.” Hij moppert nog wat over grote onbenutte kansen aan het begin van de wedstrijd, net als in de bekerwedstrijd, en dan spreekt hij de hoop uit dat het in de tweede helft beter gaat.

Kameraadjes

In navolging van de woorden van Boskamp, bedacht ik me dat het schitterende sfeerdoek dat zaterdag door 250 Kameraadjes, jonge Feyenoord-fans, is gemaakt en dat aan het begin van de wedstrijd naar beneden werd gerold in De Kuip, ook een motivatie zou moeten zijn voor het team van Giovanni van Bronckhorst. Het zou zomaar kunnen dat de trainer in de rust, precies zoals Jan Boskamp zou doen, de voetballers een spiegel heeft voorgehouden: ‘Stel dat jullie hier in de kou op de tribune zitten. Stel dat jullie in je vrije tijd dat mooie spandoek hebben gemaakt. Wat zouden jullie dan vinden van dat slakkentempo waarmee de bal rondgaat?’. Ik hoor het hem zeggen.
Kameraadjes sfeerdoek

Werklust

De bal rolt weer voor de tweede helft en wat Boskamp net zei, zie je meteen gebeuren op het veld. Het tempo gaat omhoog en het is vooral aanvoerder Robin van Persie die met een hattrick (zijn eerste!) en met een niet aflatende werklust de supporters mooie herinneringen meegeeft aan deze wedstrijd die zo mat begon. Van Persie laat zien waarom ‘dit ploegie’ in het hart van Boskamp en de rest van het Legioen zit.

Genieten

Bij Jan Boskamp verschijnt ook weer een lach op het gezicht. Hij geniet met de rest van de Feyenoord-supporters zichtbaar van Robin van Persie. Hoe moet dat toch volgend seizoen zonder onze aanvoerder? Daar heeft ook Boskamp geen antwoord op. Dus laten we voorlopig vooral genieten van zijn kwaliteiten. Daarna zien we wel weer.


 

De Open Dag is onbetaalbaar

Tekst: Pieter | Foto’s: Edwin Verheul/De Feijenoorder

Het is vroeg in de ochtend als we op de bus naar Zuidplein stappen. Feyenoord-shirt aan, Feyenoord-petje op en in onze tas een paar boterhammen en wat te drinken. Al wekenlang hebben we er naar uitgekeken: een hele dag naar Feyenoord. Zelfstandig wedstrijden in De Kuip bezoeken mogen we nog niet van onze ouders, maar naar de Open Dag mogen we dit jaar wél. Veel te vroeg komen we bij De Kuip aan.

Aantrekkingskracht

De Open Dag van Feyenoord is een begrip. Al meer dan dertig jaar wordt deze georganiseerd en ondanks dat het ieder jaar dezelfde ingrediënten bevat – een spelerspresentatie, rondleidingen, de helikopter, activiteiten op het buitenterrein – blijft ze haar aantrekkingskracht behouden. Ieder jaar weer trekken vele duizenden ouders met hun kinderen naar de Open Dag. Maar waarom eigenlijk? Hier volgt de Top 5 redenen voor de Open Dag:

1. De Open Dag wordt altijd gehouden tijdens de zomervakantie. Een ideaal dagje ertussenuit voor ouders met kinderen. En voor pubers die schoolvakantie hebben. Het ‘zoek een plaatsje in de zon’ is zelden zo van toepassing als tijdens een bezoek aan de Open Dag. Als volwassene verveel je je de pleuris, dus je gaat lekker in het zonnetje zitten wachten totdat drie uur later de selectie eindelijk gepresenteerd wordt.

2. De presentatie van de selectie is de tweede reden om naar de Open Dag te gaan. Toen de Japanner Shinji Ono en de Brabander Pierre van Hooijdonk in 2001 hun opwachting maakten bij Feyenoord, waren er maar liefst 60.000 supporters in en rond De Kuip te vinden. Er kwamen zoveel mensen op de spelerspresentatie af dat niet eens iedereen die dat wilde naar binnen kon. Zouden zij allemaal ook gekomen zijn wanneer het alleen bij de andere nieuwelingen Pieter Collen, Leonardo II en Ramon van Haaren was gebleven?

3. De spelers voetballen niet tijdens de Open Dag, maar voeren een toneelstukje op. Ze zwaaien een beetje, delen handtekeningen uit, staan de pers en supporters te woord. De spelers zijn niet meer dan één van de vele attracties tijdens de dag. Veel mensen komen naar de Open Dag voor andere attracties. Een opblaaskussen, levend tafelvoetbal, spandoeken spuiten, de illusionist Hans Klok die een show geeft op het veld, het Veronica-sterren-elftal tegen Oud-Feyenoord, race-auto’s in de Feyenoord-kleuren: wat wil je nou nog meer op zo’n zomerse vakantiedag?

4. Nou, de helikopter! Hét onderdeel dat elk jaar opnieuw de tv-programma’s haalt. Geweldig om zo’n helikopter – en in jaren waarin we teveel geld te besteden hadden, zelfs in het meervoud; er zijn Open Dagen geweest met twee helikopters! – die mooie Kuip in te zien vliegen. Vooral de spanning in de minuten daarvoor, het zoeken in de lucht naar de helikopter, al die verheugde gezichten van kinderen: onbetaalbaar!

5. Over onbetaalbaar gesproken: hét succes van de Open Dag is dat ouders, kinderen, pubers, nou ja iedereen natuurlijk, gratis De Kuip kunnen bezoeken. Voor veel kinderen is de Open Dag jarenlang het enige moment waarop Feyenoord van dichtbij wordt beleefd. Want ook al lijkt het soms in de verhalen alsof iedereen aan de hand van vader, moeder of opa naar zijn of haar eerste wedstrijd is meegesleept en zo verliefd is geworden op Feyenoord; er zijn ook echt veel ouders die dat geld niet hebben of er niet voor over hebben of gewoon niet zo’n enorme supporter zijn dat ze voor een wedstrijd zeg drie kaartjes á dertig euro willen of kunnen neerleggen. Voor heel veel mensen is om die reden de Open Dag hét moment om hun kind laagdrempelig een leuk dagje uit te bieden.

Wrang

Voor Feyenoord zelf is de Open Dag hét moment om die mensen met de club te laten kennismaken en/of aan zich te binden. Zo’n gratis te bezoeken Open Dag: daar kan geen sociaal-maatschappelijk programma tegenop. Om die reden is het dubbel zo wrang dat Feyenoord in het kader van Feyenoord City wél investeert in meerdere ‘social hubs’ in de wijken op Zuid, om in contact te komen de bewoners en hen te verleiden tot een actievere leefstijl, maar in ruil daarvoor vanaf 2023 kaartverkoop wil gaan hanteren bij de Open Dag. Als het aan Feyenoord City ligt, tenminste.

Met een seizoenkaart heb je vanaf 2023 toegang tot genoemde evenementen, waaronder de Open Dag. Bron: toelichting business case 2.0 nieuw stadion, 14 februari 2019, p. 6

Onduidelijk

Vanaf 2023 heb je met een seizoenkaart toegang tot de Open Dag. Zonder seizoenkaart word je blijkbaar geacht te gaan betalen. Toen ik mijn zorgen over het niet meer vrij toegankelijk zijn van de Open Dag deelde op Twitter, liet de voorzitter van De Feijenoorder weten: “Er wordt enkel rekening gehouden met inkomsten uit catering. Je hoeft er dus niet voor te betalen. Waarom dat er om onduidelijkheid te voorkomen niet bij staat, ik heb geen idee.” Volgens De Feijenoorder blijft de Open Dag dus ook in de toekomst vrij toegankelijk. Fijn om te weten in tijden van stijgende kaartprijzen. Echt gerust ben ik er nog niet op: waarom staat het er dan zo onduidelijk…?


 

Daar aan de Maas…

Tekst: Sam | Foto’s: Willem Fakkel/De Feijenoorder

Zaterdagavond. De Superboeren komen naar De Kuip. De aftrap van deze wedstrijd staat gepland op de late avond om kwart negen. Maar ver daarvoor, in de middag om half vier om precies te zijn, dobbert er een boot op de Maas. Nu is dat op zich niet zo vreemd, maar deze boot is afgeladen met feestvierende Feyenoorders. Het is de Partyboot van De Feijenoorder. Gewoon, omdat het cult is. Het hartverwarmende gezang van honderden Feijenoorders schalt over de koude rivier.

Bloedvorm

Aan al het leuke komt een eind, dus ook aan het zingen op de Maas. Eenmaal aan wal, is lopen nog geen vanzelfsprekendheid. Maar de knop moet om: de wedstrijd tegen de Graafschap staat op ons te wachten.

sfeeractieIn het stadion liggen vellen op de stoelen.
De Feijenoorder is dit weekend blijkbaar in bloedvorm, want zij heeft ook nog een sfeeractie op touw gezet. Elke ring op de noordzijde heeft een eigen kleur en dat geeft een prachtig rood-wit-zwart effect. Er zijn ook nog wat rookpotten, kortom: de stemming zit er goed in.

 

Als het kwart voor negen is, zien de supporters een nieuw gezicht op het veld: Cuco Martina is de naam. De nieuwste huurling uit de hoge hoed. Een half seizoen zijn waarde omhoog krikken en Everton gaat er met de winst vandoor. Hij is wel sneller dan Baco Arie, dat dan weer wel.

 

Protest

De wedstrijd dan, want daar komen we tenslotte toch voor. Die komt traag op gang. Het lijkt een verplicht onderdeel. In de eerste tien minuten zijn kansen spaarzaam. In de 12e minuut klinkt er protest: ‘Martin van Geel het is de hoogste tijd’, klinkt het. De technisch directeur kan op weinig steun rekenen vanuit Vak S. Met enkele spandoeken wordt dit kenbaar gemaakt.
Naarmate de wedstrijd vordert, krijgt Feyenoord steeds meer de overhand en creëert het enkele kansjes en vervolgens kansen. Met name Berghuis heeft mogelijkheden zijn naam op het scorebord te zetten. Uiteindelijk doet Vilhena dat wel. Als er bijna een half uur gespeeld is, breekt Feyenoord uit. De Rotterdammers kunnen de bal rondspelen in het zestienmetergebied van De Graafschap en Tonny besluit om de trekker over te halen: 1-0! Gejuich, springen, feest.

Vastberaden

Na rust komt Feyenoord sterker uit de kleedkamer en toont het zich vastberaden de wedstrijd snel in het slot te gooien. Direct krijgt de ploeg kansen. De bal gaat makkelijker rond, de Superboeren zijn telkens een stap te laat. Als ook Van Persie zich met het spel gaat bemoeien, is er geen houden meer aan. Met een subtiel balletje buitenkant voet stuurt hij Toornstra weg, die schiet, maar zijn inzet wordt gekeerd. In de rebound raakt Robin de bal half. Linksback Calvin Verdonk schiet uit de draai raak: 2-0. Dit is zijn eerste treffer in de hoofdmacht van Feyenoord. De derde treffer laat niet lang op zich wachten. Nu is Jeremiah St. Juste de doelpuntenmaker. Vogeltje vrij schiet hij de bal keurig in de verre hoek: 3-0.

Gevaarlijk

Op het moment dat er een uur gespeeld is, komt de eindstand op het scorebord. Clasie verovert de bal aan de rechterkant van het veld, hij zoekt de combinatie met St. Juste en Jordy levert een puike voorzet af. Toornstra verzilvert die met een duikkopbal: 4-0. De Graafschap komt daarna niet meer van de eigen helft af. Feyenoord blijft gevaarlijk, maar krijgt de bal niet meer in het netje. Al met al een geslaagde dag die mede mogelijk is gemaakt door De Feijenoorder. Hartelijk dank!


 

Het Vagevuur

vagevuur

Tekst: Marinus

Inhaalrace

Tegen beter weten in zit ik toch weer in de zenuwen, terwijl ik hoog in de lucht boven de Atlantische oceaan hang op het moment dat de bekerwedstrijd tegen FC Utrecht wordt gespeeld. Bij aankomst grijp ik meteen naar m’n telefoon en jaag binnen een paar minuten mijn hele databundel erdoorheen om zo snel mogelijk de uitslag te weten te komen. “Mooi. Vilhena. Niet geweldig, maar we zijn door”.  Drie dagen later en net een beetje gewend aan een andere tijdzone, word ik meteen weer met mijn neus op de feiten gedrukt: 2 – 2 tegen ADO. Het sprankje hoop na de overwinning op PSV is nu echt helemaal weg hoewel ik nog wel een stoer “na de winterstop gaan ze vlammen” appje stuur naar een medesupporter. We denken beiden zeker te weten dat het een inhaalrace gaat worden, want die andere twee, die glijden ook nog wel een paar keer uit.

Winterstop

Dan de winterstop. Er stopt eigenlijk helemaal niets. Terwijl in Marbella in de zon lekker een balletje wordt getrapt, laait de discussie over hoe het nu allemaal verder moet met Feyenoord City weer in volle hevigheid op. Beledigen, wegzetten, uitlokken en bedreigen lijkt het nieuwe normaal te zijn in deze al jaren durende discussie. Clubiconen worden bij het grof vuil gezet, analisten worden bedreigd en ook de directeur van de BVO krijgt zo nu en dan de volle laag. Niemand, nee, niemand laat zich onbetuigd. Voor- en tegenstanders zoeken de randen van het fatsoen op… en dat allemaal uit liefde voor de club, zo wordt beweerd.

Spaanse pepers

Dat “na de winterstop gaan ze vlammen” blijkt trouwens tegen te vallen. Spaanse pepers stonden bij de mannen klaarblijkelijk niet op het menu, daar in Marbella. Want in de stad waar ik op de rondweg ooit m’n auto total loss reed, volgde de zoveelste frontale botsing met een club uit het rechterrijtje. Je houdt daarna je hart vast voor de volgende bekerwedstrijd tegen angstgegner Fortuna. Het zal toch niet dat ze uit de beker worden geknikkerd door zo’n clubje? Het zal toch niet? Gelukkig wordt er deze keer wel gewonnen maar in een koude, sfeerloze, halfgevulde Kuip.

Armoede

Buiten de velden wordt ondertussen een verbeten gevecht gevoerd met vuurwerk en pyro als inzet. De strijd wordt vooralsnog beslist in het voordeel van de voetbalbond. Supporters hebben het nakijken en in het kielzog van het besluit om harder op te treden, sneuvelt ook de traditioneel met pyro, rook en vuurwerk omgeven laatste training voor de klassieker. Zodoende sta je daar dan op een waterkoude zaterdagmorgen op een dijkje op Zuid naar je cluppie te kijken. De mannen hebben nog wel het fatsoen te laten merken dat ze ons hebben gehoord en gezien. Maar verdorie, wat een armoede dit, wat een armoede! Is dit een club die om haar trouwste supporters geeft?

Vagevuur

De wedstrijd van het jaar verloopt als in een droom. Mijn vak zit eindelijk weer eens een keer helemaal vol en bij elk doelpunt neemt de opwinding toe. Dit kan niet, dit kan niet, dit is een droom! Een droom waar 47.000 supporters aan deelnemen. Uitzinnig zijn we. Ik omhels voor het eerst sinds lange tijd weer eens een paar rijgenoten. Lang duurt onze euforie niet. Een week later staan we alweer met lege handen na een schandalig slechte wedstrijd op Woudestein. Op alle fronten zitten we vast, zo lijkt het wel. We lijken te zitten in een besluiteloos “tussen”, in een “ik begrijp het ook niet meer” zoals Van Persie na de wedstrijd zei. We staan nu nog op plaats drie, ver van de top en met alleen de beker nog om naar uit te kijken. De hemel is onbereikbaar maar echt in de hel zijn we ook nog niet aanbeland. We zitten in het vagevuur. De spelers? Die biechten na iedere verloren pot trouw hun zonden op, want zo schijnt dat te horen als je in het vagevuur zit…


 

Juichmomenten

Feyenoord-supporters

Tekst: Astrid | Foto’s: Astrid en Edwin Verheul/De Feijenoorder

Juichmomenten in De Kuip. Ze zijn er vaak te weinig en ze zijn vaak te kort. Warme kleding is daarom aanbevolen voor het publiek. Zo blijf je warm.

Afgelopen zondag droeg ik naast m’n Feyenoord-sjaal ook m’n skisokken, ski-jack, extra hoodie en handschoenen. Na twintig minuten bleek ik volledig overdressed. De energie die van het veld afspatte, bereikte in no-time de tribunes en golfde als een warme wave over de supporters heen.

Wat gebeurde hier? De momenten van ongeloof, frustratie en blijdschap wisselden elkaar in hoog tempo af. En vanaf de 2-2 werd het een aaneenschakeling van juichmomenten. Tegen de Amsterdammers! Die leken steeds radelozer te worden. Wat gebeurde hier?

Tegen het einde van de wedstrijd hield het op met zachtjes regenen en kletterde het hemelwater hard naar beneden. Tussen de druppels door kwam Ayoub aangerend. Zijn kleine benen draafden energiek naar voren en zonder na te denken knalde deze speler, die net in het veld stond, de 6-2 achter Onana. Over energie gesproken. Wat kan die Onana op een energieke manier zijn verdedigers de waarheid vertellen. Sfeerverhogend, voor ons dan. Voor de zesde keer op deze gedenkwaardige middag sprongen we op en juichten we onze kelen schor. Er was iemand die zo hard had gejuicht, dat zijn arm uit de kom was geschoten, las ik later ergens. Ik kon het me goed voorstellen. Juichen met toch steeds dat ongeloof in je lijf, maakt dat je rare reflexen krijgt. Ik zag het overal om me heen.

sfeerdoek
Megasfeerdoek: de Rotterdamse haven

Er is nog iets moois met de energie van afgelopen zondag. Het blijft maar doorwerken. Ik zie De Kuip van zondag voor me, het schitterende sfeerdoek voorafgaand aan de wedstrijd, het belangrijke doelpunt van Toornstra van wie ik een fan ben, de acties van Van Persie, de sluwe en lijpe bewegingen van Berghuis, de misser van Zyech, de trots bij Gio en de positieve energie stroomt weer door mijn lijf. Hoe duurzaam kun je zijn!

In de tram naar huis is iedereen blij maar ook stil. Toch dat ongeloof dat nou eenmaal bij Feyenoord hoort en waardoor we niet eens goed weten hoe we zo’n historische overwinning moeten vieren? Ineens roept iemand die op zijn mobieltje kijkt hard door de tram: “Jezus, het is echt waar. We hebben 6-2 gewonnen van Ajax.” Iedereen lacht. Het blijft vanaf zondag één groot duurzaam juichmoment.


 

Verpulverd

Robin van Persie

Tekst: Sam | Foto’s: Edwin Verheul/De Feijenoorder

Zondag 27 januari 2019. De klassieker. De aartsrivaal komt op bezoek. Een paar dagen eerder hebben we gewonnen van Fortuna, maar het was allerminst overtuigend. Nee, iedereen weet het zeker, vandaag is Feyenoord kansloos. Toch is er in een stijf uitverkochte Kuip ook een spoortje hoop. In kleedkamer 1 zitten de helden gehuld in het rood en wit van Feyenoord. Ze kijken elkaar aan, spreken elkaar nog eens toe. Alles geven! Volle bak!

sfeerdoek

Sfeerdoek

Het is bijna half drie. De helden en hunnie staan in de tunnel. Die gaat open en ze gaan het veld op. Het sfeerteam van De Feijenoorder heeft hard gewerkt aan een sfeerdoek en met resultaat! Het doek bedekt de Noordzijde met een beeld van de Rotterdamse haven in de morgengloed. De haven. Waar men poetst en niet lult. Werklust, dat is wat we ook verlangen in De Kuip. Bij de opkomst worden enkele rookpotten ontstoken. Groene rook en fakkels om het vuurtje figuurlijk op te stoken. We hebben er zin in!

Wordt het weer zo’n dag?

Terwijl de supporters op de gele zijde nog steeds geen hand voor ogen zien, gaat de wedstrijd beginnen. Het is de start van een zinderende pot voetbal. Feyenoord begint nerveus. De ploeg uit Purmerend-Zuid zoekt de aanval. Waarna zij goedkoop een vrije trap krijgen. Die belandt meteen in het net. Diepe zucht, gevloek en gescheld. Wordt het weer zo’n dag! Het eerste kwartier heeft Feyenoord weinig in te brengen.

Jens Toornstra: 1-1!

Maar dan, uit het niets, breken de Rotterdammers uit. Robin van Persie zakt uit de spits, speelt Berghuis aan, die wipt de bal richting de penaltystip waar zomaar opeens twee man vogeltje vrij staan. Toornstra pikt op en tikt de bal subtiel door de benen van de keeper. JAAAAAA!!! 1-1! Het wordt dus níet weer zo’n dag!

 

Steven Berghuis
Steven Berghuis: 2-1!

De Kuip gaat wild tekeer

Het spel golft heen en weer. Beide ploegen spelen om te winnen. Er gebeurt van alles. Het publiek zit of staat op het puntje van zijn stoel en de spanning is om te snijden. Als er een half uur gespeeld is, is wederom Van Persie aanspeelbaar tussen de linies. Vanuit daar bereikt hij Toornstra die ditmaal de bal voorgeeft richting tweede paal. Daar staat Berghuis helemaal vrij. Na een één-tweetje met de paal is het 2-1 en gaat De Kuip wild tekeer. Het gaat gebeuren. Alles zit mee vandaag. Maar het feest is van korte duur. Al snel valt de gelijkmaker. Tuinen we er toch weer in. Werk je keihard om op voorsprong te komen, geef je het zo makkelijk weer weg.

Sluwe grijze vos

Feyenoord buigt het hoofd niet. Integendeel: de volgende kans dient zich alweer aan. Larsson vergeet zichzelf op het scorebord te zetten door een afzwaaier te produceren. Vervolgens wordt zijn naam gescandeerd. Kom op Sammie, de volgende is wel raak, gas blijven geven. Dat doet Van Beek ook, die zichzelf na een slecht begin helemaal heeft teruggeknokt in de wedstrijd. Sven wint met overmacht een kopduel, Toornstra lanceert hierna zichzelf en produceert opnieuw een assist. Dit keer is de aanvoerder het eindstation.

Robin van Persie: 3-2!
Robin van Persie: 3-2!

De sluwe grijze vos laat eerst de bal lopen, ontloopt buitenspel en maakt glijdend de 3-2. Vlak voor rust is daar de belangrijke voorsprong! Als scheidsrechter Makkelie fluit voor rust, wordt hij belaagd door verwende ventjes die bij hem komen klagen. De Rotterdammers gaan grijnzend van het veld. Gesteund door het publiek, want vandaag is er een geweldige wisselwerking in de magische Kuip.

Robin van Persie
Robin van Persie: 4-2!

Bezetene

In kleedkamer 1 kijken de helden in rood en wit elkaar weer aan. Zij weten één ding zeker: dit gaan we niet weggeven. De tweede helft komt Feyenoord als een bezetene het veld op. De beuk gaat erin. Dit resulteert direct in kansen. Vilhena schiet eerst nog over. Maar dan is het tijd voor een wonderschone treffer. Berghuis legt de bal precies tussen de verdedigers neer. Robin van Persie voelt waar de bal gaat komen om de bal bijna achteloos met binnenkant voet te raken en Onana kansloos te laten: 4-2. Huttsss!

Feyenoord-supporters
JAAAAAA!!!!!

Fenomeen

Ook hierna blijft Feyenoord strijden. Alle spelers zoeken de duels op en groeien verder in de wedstrijd. Heel af en toe wordt een verkeerde pass gegeven, maar de Rotterdammers gaan voor elkaar door het vuur en zijn ontketend. De jonge Calvin Verdonk bijt zich vast in Ziyech. Geeft hem geen ruimte, kleunt erin en speelt zijn directe tegenstander volledig uit de wedstrijd. In de 68e minuut wordt levende legende Robin van Persie gewisseld. Hij kan het nog, hij doet het nog, hij heeft het weer laten zien. Wat een fenomeen!

5-2!

Tonny Vilhena
Tonny Vilhena: 5-2!

Nicolai Jørgensen komt in het veld. Toch lekker, als je een spits van dit kaliber nog even kunt brengen. Haps maakt zijn rentree na een half jaar blessureleed. En winnen wil-ie! Fel gaat hij het duel in en met succes, de bal schiet door en Feyenoord is los. Toornstra legt af op Vilhena en de Rotterdammer maakt het af: 5-2!

 

6-2!

Yassin Ayoub
Yassin Ayoub: 6-2!

Als het al niet over is, dan is het nu beslist door een jongen die al bijna zijn hele leven bij Feyenoord speelt. Ayoub valt in. En ook hij scoort! 6-2! Voor de zesde maal klinkt het I will survive. Wat een weelde! Deze zondag is het genieten. Deze wedstrijd staat in ons geheugen gegrift. Wat hebben wij genoten van ons Feyenoord. ‘O Susanna, wat is ons Feyenoord wonderschoon!’.

 


 

 

Lang leve de overdreven voetbalverhalen!

Tekst: Pieter

In De Volkskrant staat een interview met een Amerikaanse wetenschapper. Zij doet al sinds de jaren negentig onderzoek naar het creëren van niet-bestaande herinneringen. ‘We geloven al die vrouwen klakkeloos, terwijl sommige incidenten zich in een ver verleden afspeelden. Maar wie durft daar kanttekeningen bij te plaatsen?’, zegt ze. Ook al gaat deze uitspraak niet over voetbal maar over de #MeToo-discussie, hij doet het mij wel denken aan enkele specifieke momenten uit onze clubgeschiedenis.

Momenten waar veel mensen bij waren, maar niet iedereen. Momenten waarop geschiedenis werd geschreven en waar die geschiedenis met de tijd steeds mythischer vormen lijkt aan te nemen. Momenten waarvan je weet dat ze al bijzonder waren, maar waarvan niemand het erg lijkt te vinden dat we in de jaren daarna met z’n allen die momenten nóg iets bijzonderder hebben weten te maken.

De aanloop

Hét moment dat er letterlijk voor mij uitspringt, vindt plaats in De Kuip. Niet dat ik er zelf bij was, ik keek de wedstrijd samen met ouders en zus thuis vanaf de bank. Om een kwartier later met Feyenoord-vlaggen door de straat te rennen, maar dat moment moet dus nog komen, lieve lezer, even geduld. Eerst naar het moment zelf. In de finale van de UEFA-Cup staat Feyenoord na doelpunten van Van Hooijdonk (2x) en Tomasson, maar ook van Amaroso en Koller, met 3-2 voor tegen Borussia Dortmund.

Terwijl elke minuut op de klok gekeken wordt – want elke minuut die voorbij is, zijn we weer dichterbij de eerste Europese prijs die velen mogen meemaken – loopt aan de zijlijn Ferry de Haan warm. Dat vindt iedereen logisch: de Duitsers zullen in de laatste minuten van de wedstrijd alleen maar lange ballen op de 2,02 meter lange spits, Jan Koller, gaan spelen. De ruim 1,90 meter lange verdediger De Haan vervangt vijf minuten voor tijd de kleine middenvelder Ono.

Het moment

De lange ballen gaan heen en weer, want ook Feyenoord-keeper Zoetebier heeft er geen enkele moeite mee: hij trapt de bal zo ver mogelijk de andere kant op, de hoek in. Daarna gebeurt het. De Duitse doelman trapt de zoveelste lange bal in de richting van Jan Koller, die zich voor de zoveelste keer opmaakt om de bal door te koppen naar een medespeler. Maar deze keer gaat dat anders. Het is niet De Haan die hem dwarszit – zoals iedereen had verwacht – maar de kleine Christian Gyan. In een flits van een seconde positioneert hij zich voor Koller, kopt de bal terug richting de Duitse helft en neemt zijn positie aan de rechterkant weer in. Het spel gaat verder, het stadion roert zich en de tijd tikt door. Nog even en in heel Nederland ontsteken mensen vuurwerk, zwaaien met vlaggen en klinkt er uit alle overvolle kroegen het Hand in Hand.

Zestien jaar later

Inmiddels zijn we zestien jaar verder en heeft de tijd zijn werk gedaan. In het collectief geheugen van nu staat een ander beeld gegraveerd dan wat er op dat moment daadwerkelijk is gebeurd. In de herinnering van velen is het alsof Gyan meer dan een halve meter boven Koller uittorende. Om daar enkele seconden in de lucht te blijven hangen om Koller duidelijk te laten blijken wie er gaat winnen die avond, en ergens halverwege die lange periode in de lucht kopt hij de bal terug om een verbaasde Koller zo het nakijken te geven.

Leve de herinnering

Ik bedenk me dat de herinnering, die door onszelf gecreëerde werkelijkheid, stukken leuker is dan het moment zelf. Is dat erg, dat we een loopje nemen met de waarheid? Moeten we – zoals die vrouw in De Volkskrant suggereert – het aandurven om bij dit soort overdrijvingen kanttekeningen te plaatsen? Het antwoord op die vraag is voor mij duidelijk: nee.

Aangedikt

Voetbal is emotie, nostalgie en mooie verhalen bij elkaar opgeteld. Met af en toe een doelpunt voor je club en als je geluk hebt zelfs met een kampioenschap of bekerwinst. Vraag een oud-speler naar één leuke anekdote uit zijn carrière en je krijgt er twee, beide waarschijnlijk nog flink aangedikt ook. Om van te smullen. Hetzelfde als bij supporters die uitwedstrijden bezoeken: toevallig is er áltijd wel iets unieks gebeurd wat de thuisblijver helaas heeft moeten missen. En laat dat unieke moment nou met de jaren ook nog steeds interessanter worden…

Ken jij nog meer heerlijke Feyenoord-momenten?

Ken jij naast dat moment met Christian Gyan nog meer heerlijke Feyenoord-momenten die met de tijd steeds heroïscher en groter zijn geworden dan het moment zelf? Laat het me weten, ik ben benieuwd. Ik geloof jou direct en ik beloof je dat ik er geen kanttekeningen bij zal gaan plaatsen… Lang leve de overdreven voetbalverhalen!


 

De taal van de emotie

Hand in Hand poster De Kuip - foto Jeroen van Dam

Tekst: Marinus de Bokx | Foto: Jeroen van Dam www.jeroenvandam.nl

Ik las dat sommigen ernaar op zoek zijn. Eenmaal gevonden, willen ze ‘m gebruiken om verbinding te maken met de zwijgende meerderheid. Nou, ik heb goed nieuws. Er hoeft niet verder te worden gezocht. Men kan zich bij mij vervoegen, want geloof het of niet, ik heb ‘m gevonden hoor: de taal van de emotie.

Twinkelende ogen

Ik heb de taal van de emotie gevonden in de twinkelende ogen van meneer De Waard die door Recht uit Rotterdam werd geïnterviewd over zijn leven en over zijn liefde voor Feyenoord. De oude baas had Manus Vrauwdeunt in De Kuip nog de 1-0 zien maken tegen Arsenal. Hij zag Arie de Vroet, Leen Vente en Puck van Heel die zo hard sprintte dat hij de hekken omver liep. “Die 50.000, als je dat hoort hè, dan gaan de rillingen door je lichaam heen. Dat is geweldig, hoor”, zei meneer de Waard.

Wereldwonder

Ik heb de taal van de emotie gevonden in al die keren dat ik als klein jongetje vanuit Zeeland met de trein naar Hoek van Holland reisde om bij mijn oom op bezoek te gaan. “Nog even en dan komt het stadion”, zeiden mijn ouders terwijl we langzaam het station van Dordrecht uitreden. Met m’n neus tegen het raam gedrukt kon ik niet wachten tot ik het wereldwonder mocht aanschouwen. In een flits was het voorbij. Lange tijd was De Kuip het enige stadion dat ik kende.

Explosieve vreugde

Ik heb de taal van de emotie gevonden in die keer dat we er, ondanks sussende woorden van medesupporters, strak van de zenuwen zaten om die cruciale laatste wedstrijd van dat geweldige seizoen te zien. De fakkels, de rook, de explosieve vreugde na de tweede goal van Dirk. En de wat verschrikte blik van mijn vrouw die me onder het oorverdovende gejuich nog toeschreeuwde: “Is the stadium moving?”.

Kameraad

Ik heb de taal van de emotie gevonden die keer dat ik in de rust onder het vak stond te wachten op een kop koffie en een wildvreemde kameraad mij aansprak en mij vertelde dat hij blij was dat hij in De Kuip kon zijn om zo zijn problemen even te kunnen vergeten. Het ging niet goed met z’n vrouw, meen ik me te herinneren.

Kleinkind

Ik heb de taal van de emotie gevonden in de supporter die vaak naast me zit en me net voor het begin van de tweede helft plots trots de foto van z’n kleinkind op de middenstip laat zien. “Hij is tweeënhalf en kent alle Feyenoord-liedjes al”, vertrouwt hij me toe.

Ik heb de taal van de emotie gevonden in De Kuip.


 

 

 

Feyenoord weer met beide benen op de grond

Tekst: Sam | Foto’s: Willem Fakkel/De Feijenoorder

Afgelopen zondag mochten we weer naar De Kuip. Nog steeds gloeiden we na van de zinderende pot tegen PSV en het overtuigende spel tegen VVV-Venlo. En bij FC Emmen maakten we voor het eerst kennis met toptalent Köckü. Nu mag hij voor het eerst minuten maken in de tempel aan de Maas. Tegen Fortuna Sittard, de promovendus uit Limburg. Eventjes drie punten bijschrijven en weer door. Zo zou het moeten gaan. Maar de middag verliep anders dan gepland.

Belabberd

De aftrap vindt plaats om kwart voor vijf. Leuker kan de KNVB het niet maken. Het eerste kwartier is voor Feyenoord: Fortuna aanpakken en direct het verschil maken. Maar het verschil wordt niet gemaakt en het spel zakt weg. Ook de wisselwerking met het publiek is ver te zoeken. De bezoekers uit Sittard hebben de dag van hun leven; zij zingen hun kelen schor. De gele zijde wordt door het belabberde spel in slaap gewiegd en kan maar moeizaam wakker worden. Tergend langzaam tikken de seconden weg en voor velen is het een opluchting als het eindelijk rust is.

Felheid

Jordy Clasie
Jordy Clasie raakt geblesseerd en moet in de rust de strijd staken.

Nou, een donderspeech van Gio en de tweede helft er vol opklappen. Daar hoop je dan op. We komen bedrogen uit, want de felheid en de werkelijke wil om elk duel te winnen, ontbreken. Jordy Clasie heeft de strijd moeten staken en voor hem is Tapia in het veld gekomen. Met zijn invalbeurt geeft hij niet bepaald een signaal af dat hij in de basis hoort te staan. Nadat er in de tweede helft zes minuten zijn gespeeld, countert Fortuna tot overmaat van ramp ook nog naar 0-1. Fortuna Sittard, hè. In De Kuip.

Robin van Persie
Ook Robin van Persie kan het Limburgse verzet niet breken.

Kansen

Een kwartier lang moddert Feyenoord een beetje aan. Dan besluit Gio om Van Persie te brengen voor ‘Baco-Arie’. Eindelijk lef! De kansen volgen ook. Maar Robin heeft het vizier niet op scherp. Uit de draai, met het hoofd, bekeken, wat hij ook probeert: het net wordt niet gevonden. En als je hem zelf niet maakt, dan maakt de tegenstander hem. In blessuretijd verdubbelt Fortuna Sittard de voorsprong. De treurnis is compleet. Een diepe zucht. Dan maar weer alles op de beker. Tot donderdag, want het is toch je cluppie, hè.


 

Geniet nog even na van Feyenoord-VVV (4-1)

Tonny Vilhena + publiek

Tekst: Sam | Foto’s Edwin Verheul/De Feijenoorder

Goede lijn doorzetten

Na de zinderende pot voetbal tegen PSV, afgelopen zondag, stond donderdagavond het inhaalduel tegen VVV-Venlo op het programma. Nu de goede lijn van het weekend doorzetten en stapje voor stapje het gat proberen te dichten! Hiervoor ishet belangrijk om van de ‘kleintjes’ te blijven winnen. Nicolai Jørgensen zal dit jaar niet meer in actie komen, maar als de een wegvalt, staat de ander op. Robin van Persie was fit genoeg om te starten en stond daardoor in de basis.

Druk op de ketel

Starend in de lichtmasten die nu weer prima hun werk deden, was te zien dat er sprake was van lichte regen. Die zachtjes aan overging in een hoosbui. Een nat veld, met veel duels, lekker doorglijden. Kortom bikkelen, daar houden we van in Rotterdam. Om 20.00 uur ging de wedstrijd van start. Het strijdplan van de Limburgers was erop gericht om de linies kort op elkaar te houden en via een tegenstoot gevaarlijk te worden. Feyenoord mocht de bal hebben en het spel maken. Feyenoord wilde dat ook en de bal ging gemakkelijk van voet tot voet. De Rotterdammers hielden volop druk op de ketel, zonder tot echte kansen te komen. Door de druk kwam VVV er nauwelijks aan te pas. Ons middenveld en de verdediging veroverden de bal snel.

Tonny Vilhena na de 1-0

Als er een minuut of twintig gespeeld zijn, heeft Feyenoord ondanks het goede spel nog geen uitgespeelde kans gecreëerd. De buitenspelers Berghuis en Larsson besluiten het van afstand te proberen. Beiden treffen geen doel. Als bijna een half uur gespeeld is, maakt Tonny Vilhena een loopactie in de diepte. Clasie ziet hem vertrekken en verstuurt een pass, die wordt verlengd door een verdediger van VVV waardoor Vilhena de bal in een moeilijke hoek ontvangt. Toch zet hij zijn linkerbeen tegen de bal en hard ook. De Limburgse keeper ziet de bal snoeihard door zijn benen gaan en zo brengt Vilhena Feyenoord op 1-0! De Kuip mag voor het eerst juichen vandaag.

De ‘sleep’ van Sven van Beek

Tegen FC Groningen was ook sprake van een sterk begin. Het spel viel toen na de goal ver terug. Vandaag laten de spelers zien dat dit een incident was. Direct zoekt Feyenoord de tegenstander weer op. Die heeft moeite en maakt een overtreding. Berghuis krult de bal over de muur, de keeper kan er nog net bij en verwerkt de bal tot hoekschop. Deze corner gaat richting de eerste paal, een speler van VVV wint hier nog het duel. Maar de bal valt voor de voeten van Robin van Persie, die de bal met zijn rechterbeen in de vrije hoek schiet. Zo is het kort na de 1-0 ook 2-0.

Sven van Beek

Feyenoord blijft lekker voetballen. De verdedigers zijn vaak ver op de helft van de tegenstander te vinden. Om af te jagen, maar ook in balbezit zijn ze van waarde. Sven van Beek komt zelfs even op de rechtsbuitenpositie, tja en dan? Nou, hij gooit er een heerlijke ‘sleep’ uit en gaat zijn man voorbij. Het legioen veert verrast op. Het spel van Feyenoord is frivool en vrolijk. Met name Sammy Larsson heeft het naar zijn zin. Toch wordt er in de eerste helft niet meer gescoord.

Frisheid

Sam Larsson scoorde 2x

De tweede helft is een kopie van de eerste. Feyenoord wil het publiek vermaken. Eerst krijgt Berghuis nog een grote kans na stuntelig verdedigen. Een minuut later is het dan wel raak via, jawel, Sammy Larsson! Hij ontvangt de bal aan de linkervleugel, loopt het zestienmetergebied in, dreigt, dreigt opnieuw, maakt dan toch de actie en schiet: 3-0.

Direct na de 3-0 breekt VVV uit en het maakt gelijk een tegendoelpunt. Het zal toch niet? Het gebeurt ook niet, Feyenoord schroeft het tempo op en VVV komt er niet meer aan te pas. Larsson is wederom los en schiet, de keeper pareert, de rebound is raak. Ayoub en Sinisterra mogen ook nog minuten maken. Zij brengen frisheid in de ploeg, veel beweging, maar geen goals. Feyenoord wint met 4-1, heeft het publiek vermaakt en zet de achtervolging in op de bovenste plekken.